In snel treinvaart

De verteller schrijft, tja mensen ben zo dom geweest m'n laptop uit e lenen aan de huis arts ach zal er niets mee te maken hebben maar mijn laptop kan de harde schijf niet meer vinden en de plekken in het hotel om verder te kunnen met ons verhaal waren te weinig voor de 250 rijders die aanstormden.
Na chili zijn wij Bolivia in gegaan we zijn doorgereden naar de stad La paz een cultuur shock wat een stad geen aanrader de sterkste wind er waren meerdere kleine aanrijdingen moet voorstellen je rijd op zes banen tegelijk en iedereen moet opeens naar twee baanen zon soort trechter effect je kunt en mag geen gaten laten vallen anders sta je stil komt niet meer van de plek de opluchting was dan ook groot toen we ons hotel gevonden hadden zeer mooi en luxe maakt veel goed zolang je de stad zelf maar niet in hoeft er hangen hier van die grote borden met reklame waar opstaat zuinige energie verbruik maar de stank van de diesel auto's en benzinedampen die blijven hangen maakt het onmogelijk de stad in te gaan zeer ongezond.de rijkdommen en armte zijn hier erg voelbaar.Maar na La Paz kregen we ook nog een snoepje en wel we mochten in Pucurani waar het hoogste circuit van de wereld zich bevind een race houden met onze eigen auto's het circuit ligt op 3848mtr hoogte dus weinig zuurstof voor ons maar ook voor de auto wat minder maartoch!! van alle deel nemers hebben wij de tweede plaats gehaald met de daarbij horende plakette mooi meegenemen. jammer dat ik nog geen foto's kan plaatsen maar dan blijft er voor thuis nog genoeg over. op weg naar Peru zijn we regelmatig kinderen langs de weg die aan het bedelen waren heel sneu allemaal we vervolgen onze weg naar het Tittikakka meer was ook een uitdaging hier moesten de auto's op een soort van drijfhout gemaakte veerbootjes overgezet worden konden steeds maar 2 auto's te gelijk maar gelukkig lagen er wel tig van die dingen een maal over hebben we overnacht in Urubamba een verlichting wel mzijn we nog voor die tijd een paar passen moeten passeren van ongeveer 4700 mtr hoog met de nodige medicatie zoals Coca thee en Coca toffee's je weet niet wat je meemaakt ik moest s'nachts natuurlijk even uit de veren om een pinkeltje te doen en wat schets mij ik zit op de bedrand beweeg mijn arm heen en weer zie deze wel twintigkeer langs komen ik dacht dat ik vleugels had. de volgende morgen had ik een volledig nieuwe kijk op de Inka's al die afdrukken van mensen met vleugels die lui hebben veelte veel op Coka bladeren zitten Kauwen. Maar ik had er van geleerd niet alles tegelijk meer in te nemen.maar ik kon het nog klein overdoen op de Machu Pichu een wonderlijke ontdekking van 100 jaar geleden dit mochten we zeker niet missen wel heel zwaar met de beklimming en het weinig zuurstof wat ter beschikking stond, eerder had ik al een zuurstofflesje gekocht maakte noge een geintje hierover 2 smaken in chadonay of een lekkere rode stellenbos ik wou dat ik h'm meegenomen had maarja je wilt bij die oudje's niet laten kennen.
van Urubamba naar Nazca hier kun je de lijnen zien die de bewoners van vele duizendenjaren terug in het woestijn zand hebben achtergelaten in vele dierentekens ook zeer indrukwekkend vooral de kunde die men toen al over beschikte. ja ik race nu even snel door naar Lima hier werden we aan de poort van de stad ontvangen door de president van de Peruaanse autoclub en werden onderpolitie begeleiding naar ons hotel geleid het Hilton allemaal zeer appart ik zie het al voor me 100 peruaanen die in amsterdam onder politie begeleiding niet denkbaar bij ons. bij het avond diner was de Peruaanse Ambassadeur aanwezig de directie van de St. HoPe welke allemaal hun speech hielden, deze avond was dan ook ons moment gekomen om symbolisch onze auto te schenken aan de st.Hope heb dit mede namens Bertus met een speech onederstreept onze poster aangeboden en laten weten dat de sponsoren welke op de poster staan het mogelijk hebben gemaakt dat we de auto konden weg geven, tegekijker tijd heb ik aangegeven dat de reunie zal plaats vinden op 15 april 2012 bij The Gallery in Brummen waar de auto geveild zal worden.zo ben ik alweer aan het eind gekomen van dit hoofdstukje en beste lezers ben een paar stukjes vergeten uit ons avontuur maarhe dan ook als ik terug ben en de foto's erbij neem nog heel leuke verhalen te vertellen. we zijn vertrokken naar onze laatste stad in Peru Chiklayo later meer hier over.
Groeten de verteller GN